Over gebaande paden en alle gekheid op een stokje
Door: Ties
Blijf op de hoogte en volg Ties
01 Februari 2010 | Mongolië, Ulaanbaatar
Hallo allemaal!
Wat leven we toch in een vreemde tijd! Voor het eerst in de geschiedenis hoeven veel mensen niet het hele jaar te werken en kunnen ze geld sparen om te reizen. Daarbij kiezen ze vaak niet voor een zo relaxed mogelijke reis, maar willen ze van de gebaande paden af. Dit om weer te ervaren wat het betekent om te werken voor wat je wilt. Een vreemde, niet ronde circel.
De afgelopen week hebben Aldo en ik doorgebracht in de Gobiwoestijn in Mongolië. Met vier andere jongens acht dagen lang in een minivan afkomstig uit het Russische leger. Acht dagen lang zonder electriciteit, zonder mobiele telefoon, zonder douche en zonder bed. Natuurlijk ging dit de eerste dag al mis. Toen we midden in de nacht met nog zeventig van de 270 kilometer te gaan een nomadendorp binnenreden besloten we daar maar ergens aan te kloppen voor de nacht. Dit was geen enkel probleem. 'Good people have many guests,' luidt het Mongoolse spreekwoord, en natuurlijk konden we met zes man, een gids en een chauffeur in deze gezins-ger (tent) van twaalf vierkante meter slapen.
De volgende ochtend stonden we vroeg op en trokken weer verder. Iedere bezichtigingsplek die op het programma stond hebben we bezocht, schitterende zonsondergangen gezien en duinen beklommen, maar we hebben ervoor moeten werken. Op één dag legden we slechts veertig van de oorspronkelijke 160 kilometer af, hebben we de minivan ruim dertig keer moeten uitgraven en eindigden we de dag wanhopig bij een ons onbekende ger zonder voedsel en met nog drie liter benzine in de tank. Maar ook daar waren we weer van harte welkom en werden de volgende dag weer op pad geholpen. Er is werkelijke geen gastvrijer volk dan het Mongoolse.
Inmiddels zijn Aldo en ik aangekomen in Beijing. Hoewel we er pas een dag zijn, zijn de eerste indrukken nogal intens. De eerste opmerking: 'wo, you weally tall!' De eerste lukraak gepakte afslag links: een etensmarkt met gefrituurde zeepaard, zijdeworm, slangenhuid, schorpioen, schapenbal en -penis en zeester. Allemaal op een stokje. Na Beijing gaan wij nog Shanghai bezoeken waarna Aldo en ik alweer afscheid van elkaar gaan nemen. De tijd vliegt! Ik vervolg mijn reis hierna richting Tibet, maar dat is vooralsnog toekomstmuziek. Ik houd jullie op de hoogte!
Dikke knuffel!
Ties
ps. Zojuist kom ik erachter dat volgens de Chinese overheid achter Facebook een enorm crimineel internationaal netwerk verborgen gaat. Ik kan jullie berichten daar dus voorlopig niet beantwoorden.
Wat leven we toch in een vreemde tijd! Voor het eerst in de geschiedenis hoeven veel mensen niet het hele jaar te werken en kunnen ze geld sparen om te reizen. Daarbij kiezen ze vaak niet voor een zo relaxed mogelijke reis, maar willen ze van de gebaande paden af. Dit om weer te ervaren wat het betekent om te werken voor wat je wilt. Een vreemde, niet ronde circel.
De afgelopen week hebben Aldo en ik doorgebracht in de Gobiwoestijn in Mongolië. Met vier andere jongens acht dagen lang in een minivan afkomstig uit het Russische leger. Acht dagen lang zonder electriciteit, zonder mobiele telefoon, zonder douche en zonder bed. Natuurlijk ging dit de eerste dag al mis. Toen we midden in de nacht met nog zeventig van de 270 kilometer te gaan een nomadendorp binnenreden besloten we daar maar ergens aan te kloppen voor de nacht. Dit was geen enkel probleem. 'Good people have many guests,' luidt het Mongoolse spreekwoord, en natuurlijk konden we met zes man, een gids en een chauffeur in deze gezins-ger (tent) van twaalf vierkante meter slapen.
De volgende ochtend stonden we vroeg op en trokken weer verder. Iedere bezichtigingsplek die op het programma stond hebben we bezocht, schitterende zonsondergangen gezien en duinen beklommen, maar we hebben ervoor moeten werken. Op één dag legden we slechts veertig van de oorspronkelijke 160 kilometer af, hebben we de minivan ruim dertig keer moeten uitgraven en eindigden we de dag wanhopig bij een ons onbekende ger zonder voedsel en met nog drie liter benzine in de tank. Maar ook daar waren we weer van harte welkom en werden de volgende dag weer op pad geholpen. Er is werkelijke geen gastvrijer volk dan het Mongoolse.
Inmiddels zijn Aldo en ik aangekomen in Beijing. Hoewel we er pas een dag zijn, zijn de eerste indrukken nogal intens. De eerste opmerking: 'wo, you weally tall!' De eerste lukraak gepakte afslag links: een etensmarkt met gefrituurde zeepaard, zijdeworm, slangenhuid, schorpioen, schapenbal en -penis en zeester. Allemaal op een stokje. Na Beijing gaan wij nog Shanghai bezoeken waarna Aldo en ik alweer afscheid van elkaar gaan nemen. De tijd vliegt! Ik vervolg mijn reis hierna richting Tibet, maar dat is vooralsnog toekomstmuziek. Ik houd jullie op de hoogte!
Dikke knuffel!
Ties
ps. Zojuist kom ik erachter dat volgens de Chinese overheid achter Facebook een enorm crimineel internationaal netwerk verborgen gaat. Ik kan jullie berichten daar dus voorlopig niet beantwoorden.
-
01 Februari 2010 - 13:47
Yannick:
Hey Ties,
Geniet van de schapenballen daar in china :) en succes nog met de reis!
-
01 Februari 2010 - 13:49
Guus:
Tiesje!
wat vet! mooie verhalen en je bent ook weally tall;)
Veel plezier, zie je snel! -
01 Februari 2010 - 13:49
Mau:
Klinkt goed, ouwe! Groetjes van mau julia en isac -
01 Februari 2010 - 14:03
Rio:
Hard verhaal over Mongolie, herkenbaar verhaal over Beijing. Mocht je nog vrienden zoeken in Shanghai, 3 erg goede maatje van me wonen en werken in Shanghai op het moment. Rock on! -
03 Februari 2010 - 16:13
Femke:
En hoezo is dat nieuws?? Natuurlijk is FB een onderdeel van de goed georganiseerde (oezbeekse) internetmaffia; verhoudingen tussen China en Oezbekistan zijn al jaren niet wat het geweest is... ;)
Anyhoo; ook al moet je je minivan 100 keer uitgraven en verhonger je, het klinkt als een geweldig avontuur en zou willen dat ik er ook zat!
Liefs Femke
En een kus van Dirk op je snoet -
08 Februari 2010 - 03:50
Karin & Wesley :
Hi Ties!
Wow, die trip door de Gobiwoestijn klinkt echt fantastisch! Ben erg benieuwd naar wat foto's, maar misschien is dat in China ook moeilijk ivm de conspiracy ideeen? Volgens mij heeft china ook iets tegen Google, of was dat nou weer ergens anders? Trouwens, Wes en ik hebben erg gelachen om je verslag over de " hostel-bewoner". Wij komen ze ook erg veel tegen en ik kon me erg vinden in je omschrijving!!
Veel plezier weer en tot het volgende verslag!
Kus Karin -
14 Februari 2010 - 12:00
Yvonne:
Ha Ties, ben benieuwd hoe het je bevalt zonder Aldo om je heen!
Ik geniet van je verhalen en hopelijk spreken we elkaar snel. Skype doet het....volgens mij dan!
Dikke kus en veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
